Meryem, 22 yaşındaydı. Ümraniye escort Ihlamurkuyu Mahallesi’nde, üç katlı eski bir apartmanın çatısına yakın, rutubetli bir odada yalnız yaşıyordu. İstanbul’a gelişinin üzerinden henüz iki yıl bile geçmemişti ama yaşadıkları, bir ömre sığacak türdendi. Memleketinde hayal ettiği bu şehir, ona kucak açmamış, aksine sırtına binmişti.
Köyde büyümüştü. Okumayı seviyordu, ama ailesi için “kız çocuğu okur da ne olur?”du. Lise biter bitmez evlendirilmek istenmişti. Kabul etmedi. Gizlice biriktirdiği parayla otobüse atlayıp İstanbul’a kaçtı. İlk başta bir tanıdığın yanında kalmış, sonra çalışmaya başlamıştı. Temizlik işleri, çocuk bakıcılığı, sabah akşam koşturmaca… Ama kiralar, faturalar, gıda derken eline hiçbir şey kalmıyordu.
Bir gün, çalıştığı evlerden birinde tanıştığı biri ona “başka bir kazanç yolu” sundu. “Güvenli, gizli, sen karar verirsin ne zaman ne yapacağına.” Meryem bunu duyunca rahatsız oldu, ama o gün cebinde yalnızca iki lira vardı. İki gün sonra aynı kişiyi aradı.
İlk gece, Ümraniye Çakmak da veren escort Mahallesi’nde bir rezidans dairesindeydi. Elinden gelen tek şey susmak oldu. Kazandığı paraya baktığında karışık duygular içindeydi. Ay sonunu bu parayla kolayca çıkarabilecekti. Vicdanıyla arasında bir savaş başladı. “Bu sadece bir geçici yol,” diyerek kendini kandırdı.
Haftalar böyle geçti. Meryem geceleri kayboluyor, sabahları kendini inkâr ederek uyanıyordu. Esc bir gün Ümraniye Kitap Kafe’nin önünden geçerken küçük bir tabela dikkatini çekti:
“Kadınlar İçin Yaratıcı Yazarlık Atölyesi – Katılım Ücretsiz.”
İçeri girmesi iki gün sürdü. Sonunda, kendini sessizce bir sandalyeye bıraktı. Kalemi uzatırlarken elini geri çekti ama sonra deftere bir kelime yazdı: “Ben.”
Devamı çabuk geldi. Sayfalar doldu. O yazılar, onun içinden dökülen geçmişiydi.
Bir ay sonra gece işlerini tamamen bıraktı. Kültür merkezinde temizlik işi buldu. Daha az kazanıyordu ama içi rahattı. Yazdıklarından biri yerel bir dergide yayımlandığında artık sessiz değildi. Hikâyesi başkalarına umut oldu.
Meryem şimdi hâlâ Ümraniye escort yaşıyor. Aynı evde, ama artık geçmişinden utanmıyor. Çünkü yaşadığı her şey, onun kaleminde bir anlam buldu.
Bir yanıt yazın