Tuzla escort geceleri soğuk ve sessizdi. Denizden gelen rüzgâr, sokak aralarındaki taş kaldırımları yalayıp geçiyor, hafif bir uğultu bırakıyordu. Elif, ince bir montun götten içine gömülmüş, başını eğmiş adımlarla yürüyordu. Yirmi yaşındaydı ama yüzündeki yorgunluk yılların yükünü taşıyordu. Ellerini cebine sokmuş, sokak lambalarının sarı ışığında titreyen gölgesine bakmadan ilerliyordu.
Elif, Tuzla escort kenar mahallelerinden birinde büyümüştü. Babası, onu küçük yaşta terk etmiş; annesi temizlik işlerinde çalışarak hayatını sürdürmeye çalışmıştı. Fakat birkaç yıl önce annesi ağır bir hastalığa yakalanınca hayat bir anda daha da zorlaştı. Kira, yiyecek ve ilaç masrafları birikmiş, borçlar her geçen gün çoğalmıştı.
Hayatını idame ettirmek için önce kafelerde garsonluk yaptı, sonra marketlerde kasiyer olarak çalıştı. Ama kazandığı para ne kira ne de annesinin ilaçlarını karşılamaya yetiyordu. Günler geçtikçe çaresizlik ağır bir yük gibi omuzlarına bindi. İnsanların küçümseyen bakışlarına alışmıştı ama içten içe kaybolmuş bir genç kız hissi her geçen gün büyüyordu.
Bir gece, sahilde otururken yanına yaşlı bir kadın yaklaştı.
“Bazı yollar karanlıktır kızım,” dedi kadın, “ama o karanlıkta yürümek de bir cesaret ister.”
Elif, kadının sözlerini zihninde tekrar tekrar düşündü. Günlerce direnmeye çalıştı, ama çaresizlik onu sokaklara sürükledi. O geceden sonra Tuzla vip escort arka sokakları onun yeni yaşam alanı oldu.
Her gece aynı yollardan yürüyordu; kaldırım taşları ayak seslerini ezberlemişti. İnsanların küçümseyen veya acıyan bakışları artık onu korkutmuyordu. Ama seksi sabah eve döndüğünde aynaya baktığında gözlerinde kaybolmuş bir genç kız görüyordu. “Bu ben değilim,” diye fısıldıyordu kendine.
Bir sabah, sahile indi. Deniz griydi, dalgalar kıyıya usulca vuruyordu. Bankta oturan yaşlı bir adam martılara simit atıyordu. Ona dönüp dedi ki:
“Deniz bazen kirli görünür ama içinde hâlâ yaşam vardır. İnsan da öyle.”
O söz, Elif’in içinde küçük bir kıvılcım yaktı. Ertesi sabah, Tuzla Kadın Dayanışma Merkezi’nin kapısına gitti. Uzun süre bekledi, derin bir nefes aldı ve içeri girdi. Kadınlar onu yargılamadı; dinlediler, sarıldılar. Elif dikiş kursuna yazıldı ve temizlik işine başladı. Kazancı azdı ama vicdanı rahattı.
Bir yanıt yazın