Ümraniye escort sokaklarında gece çökmüştü. Hava soğuktu, rüzgâr apartmanların arasında sertçe esiyor, sokak lambaları sarı ışıklarını titrek bir şekilde yere vuruyordu. Kaldırım kenarında, ince montuna sert seven sıkıca sarılmış bir genç kadın yürüyordu: Zehra.
Yirmi bir yaşındaydı ama hayat, yüzüne yaşından çok daha fazlasını yazmıştı.
Zehra, Ümraniye escort arka sokaklarında, yoksulluğun içinde büyümüştü. Babası onu küçükken terk etmiş, annesi gündelik işlere giderek yaşamaya çalışmıştı.
Çocukluğu eksiklerle, yoksunluklarla koca memeli geçmişti. Ama o hep güçlü kalmaya çalışmıştı. “Bir gün kendi evim, kendi hayatım olacak,” derdi kendi kendine.
Liseyi bitiremeden bırakmak zorunda kaldı. Annesi hastalanmış, evin bütün yükü ona kalmıştı. Sabahları temizlik işlerine gider, akşamları annesine bakardı.
Ama borçlar artınca, çaresizlik de büyüdü.
Bir gece, durakta evli otururken yanına bir kadın geldi. Kadının yüzü yorgundu ama gözleri sanki her şeyi anlamış gibiydi.
“Kızım,” dedi, “bazı yollar karanlık olur ama bazen o yolda yürümek zorunda kalırsın.”
Zehra o sözü uzun süre unutamadı.
Günler geçti, sonunda o da karanlığa adım attı.
Ümraniye vip escort geceleri artık onun dünyasıydı.
Her gece aynı sessizlik, aynı korku, aynı yalnızlık…
İnsanların bakışlarında acıma, bazen de nefret vardı.
Ama o, başka seçeneği olmayan bir kadındı.
Her sabah eve döndüğünde aynaya bakar, gözyaşlarını silerdi.
“Bir gün bitecek,” derdi sessizce.
Bir sabah, yağmur sonrası hava açmıştı.
Sokaklar ıslaktı, ama gökyüzü berraktı.
Zehra, Ümraniye sahiline indi.
Bir bankta oturan yaşlı bir kadın, elindeki simidi martılara atıyordu.
Kadın dönüp Zehra’ya baktı. “Kızım,” dedi, “hayat insanı kirletmez, sadece sınar.”
O cümle Zehra’nın içini titretti.
Bir yanıt yazın